Waarom investeren in de zorg niet genoeg is als we blijven wegkijken van wat er misgaat — en de waarheid niet zien.

⸻

De verkiezingen staan voor de deur.

Er wordt weer gerekend, geschoven en onderhandeld.

De talkshows vullen zich met woorden als budgetten, arbeidskrapte en efficiëntie.

Maar achter elk cijfer schuilt een mens.

En daar, precies daar, gaat het mis.

⸻

🕯️ Wat cijfers niet vertellen

Je kunt de zorg miljarden geven,

meer bedden, meer handen, meer beleid.

Maar zolang hulpverleners niet leren herkennen wat ze werkelijk zien,

blijft de schade groeien achter keurige dossiers.

De echte crisis zit niet in geld,

maar in het niet-zien van mensen die lijden op een manier die niet in een protocol past.

Eva weet dat.

Haar dossier werd ooit netjes afgesloten.

Er stond geen enkele fout in.

Alleen alles wat ertoe deed, ontbrak.

⸻

🩶 De verkeerde vraag

De politiek vraagt: Hoeveel geld heeft de zorg nodig?

De betere vraag is: Hoeveel kennis, moed en menselijkheid ontbreken er nog?

Want geld voorkomt geen verkeerde diagnose.

Geld herstelt geen ouderverstoting.

Geld leert niemand het verschil tussen een slachtoffer dat wanhopig klinkt

en een dader die kalm liegt.

Het systeem investeert in procedures,

niet in begrip.

En daardoor blijft onzichtbaar geweld precies dat: onzichtbaar.

⸻

🧠 Wanneer zorg vastloopt in haar eigen regels

Er is nog een ander, dieper probleem waar niemand over praat.

Niet alleen wordt de waarheid vaak niet gezien —

zelfs wanneer ze wel wordt herkend,

mag er officieel niets mee gedaan worden.

Zolang er geen diagnose is,

bestaat het niet.

Een hulpverlener mag pas handelen

wanneer een stoornis is vastgesteld.

Maar narcisten laten zich niet diagnosticeren.

Ze zien geen probleem,

want in hun ogen ligt het probleem altijd bij de ander.

Dus wordt de waarheid gevangen in papier.

Het slachtoffer krijgt therapie voor “emotionele instabiliteit”,

voor “angst”, “burn-out”, “traumagerelateerde klachten”.

De oorzaak blijft buiten beeld —

en de dader buiten bereik.

Sommige hulpverleners herkennen de dynamiek wél,

maar botsen op de muren van hun eigen protocol.

Ze moeten dan spreken in omwegen,

omschrijvingen, voorzichtigheid.

Ze mogen niet zeggen: dit is mishandeling.

En zo wordt zorg een systeem dat weet, maar niet durft te erkennen.

⸻

🕊️ De cirkel die zichzelf voedt

Doordat de dader geen diagnose heeft,

blijft het slachtoffer in behandeling.

Doordat het slachtoffer in behandeling blijft,

lijkt het probleem dáár te liggen.

En zo ontstaat een vicieuze cirkel waarin het zorgsysteem onbedoeld

de dader beschermt en het slachtoffer pathologiseert.

Elke euro die de politiek investeert in méér zorg,

versterkt dit patroon als we niet tegelijk investeren in

waarheidszin

.

Want er is niet méér therapie nodig,

er is

andere therapie

nodig —

therapie die durft te zien wat onzichtbaar lijkt.

⸻

🧩 Het probleem achter de wachtlijst

Iedereen praat over wachtlijsten —

maar wat als het probleem niet het wachten is,

maar wát er gebeurt als iemand eindelijk geholpen wordt?

Een slachtoffer van narcistisch misbruik dat verkeerd begrepen wordt,

wordt opnieuw gekwetst.

Een ouder die om hulp vraagt,

wordt gewantrouwd omdat de dader beter praat.

Een kind dat onveilig is,

krijgt therapie in plaats van bescherming.

Dat zijn geen incidenten.

Dat is beleid.

Een systeem gebouwd op cijfers,

niet op waarheid.

⸻

⚖️ De zorg die we écht nodig hebben

De zorg van de toekomst vraagt om meer dan geld.

Ze vraagt om lef.

Lef om te kijken voorbij gedrag en toon.

Lef om te geloven wat ongemakkelijk klinkt.

Lef om te zeggen: deze ouder liegt, deze niet.

Lef om te erkennen dat neutraliteit soms geweld in stand houdt.

Zolang politiek en beleid praten over budgetten,

blijven mensen als Eva en Lars de prijs betalen.

Hun leed past niet in een begroting,

maar bepaalt wél de waarde van ons zorgsysteem.

⸻

🌿 Reflectie

Hoeveel leed ontstaat er niet door goede bedoelingen zonder begrip?

Hoeveel herstel blijft uit omdat waarheid te ongemakkelijk is om te erkennen?

We hebben geen grotere zorg nodig,

maar een eerlijkere.

Eén die durft te zien wat er nu nog te vaak wordt genegeerd:

dat achter elk rapport een mens schuilgaat,

en dat niets zo duur is als wegkijken.

⸻

⚖️ Het Ongeziene Systeem – Tussen licht en schaduw van herstel en miskenning

Waar verhalen inzicht brengen in macht, menselijkheid en herstel