“Je bent er toch uit, Marleen?”

Dat zeggen mensen vaak.

Alsof weggaan hetzelfde is als vrij zijn.

Maar haar lichaam weet beter.

Haar spieren staan strak, haar hart bonst bij elk onverwacht geluid.

En de pijn die ooit emotioneel was,

is nu lichamelijk geworden — een stille echo van jaren overleven.

🫁 Vrij, maar niet verlost

Wanneer het lichaam de gevangenis wordt van wat de ziel nooit mocht zeggen

💔 Wanneer vrijheid nog gevangen voelt

Marleen verliet haar dader drie jaar geleden.

Ze bouwde een nieuw leven op, een rustige woning, een nieuwe routine.

Maar haar lichaam bleef leven alsof de oorlog nog bezig was.

De diagnose kwam: fibromyalgie.

Haar spieren deden pijn, haar energie was weg, haar leverwaarden schoten omhoog.

Artsen zochten naar lichamelijke oorzaken,

maar niemand vroeg naar de emotionele last die ze al die jaren had gedragen.

“Je lijkt stressgevoelig,” zei iemand.

Alsof dat het probleem was — niet het verleden dat nooit is uitgeademd.

🧠 Het lichaam dat niet loslaat

Langdurige psychische mishandeling zet het zenuwstelsel vast in overlevingsstand.

Het brein blijft gevaar detecteren,

zelfs als het gevaar weg is.

Hormonen, spierspanning, leverfunctie — alles raakt ontregeld door voortdurende alertheid.

Trauma dat niet gehoord wordt,

zoekt een andere manier om aandacht te krijgen.

Fibromyalgie, chronische vermoeidheid, darm- en leverproblemen:

ze zijn niet “tussen de oren”,

maar sporen van een lichaam dat te lang zonder veiligheid heeft moeten functioneren.

🚫 Waarom ‘no contact’ van levensbelang is

Voor een slachtoffer van narcistisch misbruik

is geen contact geen wraak — het is zelfbescherming op celniveau.

Elke vorm van contact, hoe klein ook,

kan het lichaam opnieuw in overlevingsmodus zetten.

Een enkel bericht, een naam in de inbox,

een opmerking van iemand die “neutraal wil blijven” —

het is genoeg om weken pijn, spanning en slapeloosheid te veroorzaken.

No contact is geen keuze uit boosheid,

maar een medische noodzaak om te kunnen genezen.

Daarom moet ook de omgeving het begrijpen:

wie in contact blijft met de dader,

of diens leugens blijft herhalen,

brengt indirect hetzelfde gevaar over op het slachtoffer.

En wanneer er kinderen in het spel zijn,

gaat het niet alleen om bescherming van de ouder,

maar ook om het voorkomen dat het psychische geweld via loyaliteit en manipulatie

naar de volgende generatie doorsijpelt.

No contact is niet hard,

het is de eerste echte vorm van veiligheid —

voor het lichaam, voor de geest, en voor de toekomst van de kinderen.

⚖️ Wat hulpverlening vaak overslaat

De reguliere zorg splitst lichaam en geest.

Ze behandelt de symptomen,

maar niet de oorzaak die diep in het zenuwstelsel verankerd ligt.

Je kunt geen lichaam genezen dat nog steeds leeft in angst.

Wanneer artsen, therapeuten of instanties de link niet zien

tussen psychische mishandeling en fysieke ontregeling,

blijven ze aan de buitenkant werken —

terwijl de echte wond vanbinnen bloedt.

🩺 Wat écht nodig is

• Erken dat lichamelijke klachten trauma kunnen spreken.
• Leer luisteren naar het lichaam als getuige.
• Behandel pas als er echte veiligheid is — niet alleen afstand.
• Laat hulpverlening samenwerken tussen psyche en somatiek.
• Bied rust, geen prestatiedoelen.

Herstel begint niet bij het bestrijden van pijn,

maar bij het begrijpen van de reden waarom het lichaam niet durft te ontspannen.

🕊️ De waarheid

Vrij zijn is meer dan fysiek weg zijn.

Vrij zijn is wanneer het lichaam eindelijk gelooft

dat het niet meer gestraft zal worden voor rust,

voor voelen,

voor leven.

Pas als de angst uit het lichaam stroomt,

kan de ziel weer ademen.

⚖️ Het Ongeziene Systeem – Tussen licht en schaduw van herstel en miskenning

Waar verhalen inzicht brengen in macht, menselijkheid en herstel